نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مدیریت دولتی (خط مشی گذاری عمومی)، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان، اصفهان، ایران

2 استادیار گروه مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خوراسگان، اصفهان، ایران

چکیده

در بسیاری از کشورها افزایش پایداری در کشاورزی یکی از رویکردهای پیشنهاد شده برای کمک به حل مسأله-ی مربوط به گرسنگی، فقر و ناتوانی است. در این راستا مردم، به‌ویژه کشاورزان به عنوان نیروی محرکه اقتصاد کشور نیازمند آموزش می‌باشند. با این حال مطالعه‌های اندکی به بررسی بازدارنده‌های آموزش کشاورزی در توسعه پایدار پرداخته‌اند. از این‌رو این تحقیق با هدف بررسی بازدارنده‌های آموزشی توسعه پایدار کشاورزی انجام شد. جامعه‌ی آماری 159 تن فراگیران و آموزش‌گران مرکز آموزش کشاورزی شهرستان لردگان می‌باشد که در برنامه‌های آموزشی توسعه پایدار کشاورزی شرکت کرده بودند. از این شمار 112 نفر با استفاده از جدول کرجسی و مورگان و روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه‌ای محقق ساخته در قالب طیف پنج‌گزینه‌ای لیکرت (خیلی کم تا خیلی زیاد) بود. به منظور تعیین روایی آن از روش اعتبار شکلی و محتوایی از نوع (شکلی) و به منظور سنجش پایایی از پیش‌آزمون و محاسبه‌ی ضریب تتای ترتیبی (89/0=ϴ) بهره گرفته شد. در این تحقیق 7 عامل با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی استخراج شد. این عامل‌ها به ترتیب اهمیت شامل مدیریتی- حمایتی، کیفیت آموزش، ارتباطی- اطلاعاتی، زیرساختی، فرهنگی، روانشناختی و محیطی شده که در مجموع 69/67 درصد از واریانس کل متغیرها را تبیین می‌نمایند. از این‌رو هر یک از عامل-ها بایستی در رفع بازدارنده‌های آموزشی توسعه پایدار کشاورزی بر حسب اهمیت مورد توجه واقع شوند. همچنین نتایج حاصل از توافق‌سنجی بین دو گروه آموزش‌گر و فراگیر نشان داد که در 13 مورد از بازدارنده‌های آموزشی توسعه پایدار کشاورزی شهرستان لردگان بین دو گروه توافق نظر وجود دارد. لیکن در 20 آیتم بین دو گروه توافق نظر وجود ندارد. فزون بر آن، رتبه‌بندی بازدارنده‌های آموزشی در توسعه پایدار کشاورزی نشان داد از نظر فراگیران و آموزش‌گران سطح پایین مهارت‌های تخصص و کمبود دانش فنی و مهارت تخصصی مهم‌ترین بازدارنده‌ی آموزشی توسعه پایدار کشاورزی می‌باشد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Analyzing Educational Barriers in Sustainable Agricultural Development in Lordegan County

نویسندگان [English]

  • Ali Fatahi Milasi 1
  • Reza Esmaeili 2

1 Ph.D. in Public Management, Islamic Azad University, Khorasgan Branch, Isfahan, Iran

2 Assistant Professor Islamic Azad University, Department of Cultural management, Khorasgan Branch, Isfahan, Iran

چکیده [English]

In many countries increasing agricultural sustainability is one of the proposed approaches to help Problems solving such as hunger, poverty and disability. In this regard, people and especially farmers are in need of education as a driving force for the country's economy. However, few studies have particularly addressed the obstacles to agricultural education in sustainable development. Therefore, the present study was conducted with the aim of identifying and analyzing educational barriers in sustainable agricultural development. The statistical population of this study composed of all learners and educators in Lordegan County Agricultural Education Center participating in the educational programs. 112 ones were selected using Krejcie and Morgan table and random sampling method. The research instrument was a researcher-made questionnaire. In this research 7 factors were extracted using Exploratory factor analysis. These factors consist of "managerial-supportive", "quality of education", "communicational-informational", "infrastructure", "cultural", "psychological", and "environmental" factors, respectively according to their importance; which explained 67.69% of the total variances. Each of these factors should be considered according to their significance in order to obviate educational barriers in sustainable agricultural development. In addition, the results of independent t-test showed that there is a significant difference between the two groups including educators and learners in terms of "managerial-supportive", "communicational-informational", "quality of education", "infrastructure". Nevertheless, there is no significant difference between the two groups in terms of the "environmental" and "cultural" factors.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Education
  • Sustainable Development
  • Lordegan County
  • Agriculture
استادی، یحیی.، یاوری، غلامرضا.، شوکت فدایی، محسن.، احمدیان، مجید. و ایمانی، سهراب. (1394). شناسایی، اولویت‌بندی و مقایسه موانع آموزشی و توسعه پایدار مؤثر بر تولید حشرات خوراکی به عنوان جیره غذایی به روش AHP از دیدگاه گروه‌های منتخب. پژوهش­های ترویج و آموزش کشاورزی، سال هشتم، شماره 4، صص 62-45.
اقتداری، نیوشا. و میردامادی، سید مهدی. (1394). بررسی دیدگاه مهندسان ناظر گندم در خصوص توسعه روش­های کشت پایدار گندم در شهرستان کرمانشاه. تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، سال دوم، شماره 4، صص 879-871.
اکبریان رونیزی، سعیدرضا. (1397). تحلیل پایداری کشاورزی و عوامل مؤثر بر آن در نواحی روستایی مورد: دهستان رونیز شهرستان استهبان. برنامه­ریزی منطقه­ای، سال هشتم، شماره 31، صص 190-181.
باقری، اصغر. (1392). عوامل مؤثر بر کاربست فناوری­ها و عملیات کشاورزی پایدار مزارع سیب زمینی در دشت اردبیل. علوم ترویج و آموزش کشاورزی ایران، سال نهم، شماره 2، صص 88-73.
ترجمان، فریبا. و روشنی، نسیم. (1390). بررسی عوامل مؤثر بر کاربرد آموزش الکترونیکی برای آموزش زنان روستایی در شهرستان ایلام. پژوهش­های روستایی، سال دوم، شماره 2، صص 68-55.
توحیدلو، شادعلی، میردامادی، سید مهدی. و رضایی، روح­اله. (1390). تحلیل موانع آموزشی توسعه فناوری نانو در بخش کشاورزی از دیدگاه محققان. فصلنامه پژوهش و برنامه­ریزی در آموزش عالی، سال هفدهم، شماره 3، صص 110-97.
جنگ­چی کاشانی، سمیه. (1397). بازدارنده­های تولید پایدار ذرت دانه‌ای از سویگان آموزشی، سیاست گذاری، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی در استان قزوین. پژوهش­های مدیریت آموزش کشاورزی، سال دهم، شماره 45، صص 54-41.
حسامی­ریشکانی، سجاد.، رشیدپور، لقمان. و رسولی­آذر، سلیمان. (1397). تبیین عوامل تأثیرگذار بر پایداری بخش باغباتی مطالعه موردی: شهرستان ارومیه. پژوهش­های ترویج و آموزش کشاورزی، سال یازدهم، شماره 42، صص 16-9.
حمیدی، کلثوم. و یعقوبی، جعفر. (1397). موانع توسعه کشاورزی شهری از دیدگاه کارشناسان ترویج سازمان جهاد کشاورزی استان زنجان. پژوهش­های ترویج و آموزش کشاورزی، سال یازدهم، شماره 3، صص 68-59.
حیدری­ساربان، وکیل. (1398). سنجش و اولویت­بندی عوامل موثر برکشاورزی پایدار از دیدگاه مروجان جهاد کشاورزی استان اردبیل. انسان و محیط زیست، سال هفدهم، شماره 1، 77-65.
حیدری­ساربان، وکیل.، باختر، سهیلا. و زیارتی، مینا. (1397). تأثیر سرمایة اجتماعی بر توسعة پایدار کشاورزی در مناطق روستایی (مطالعة موردی: روستاهای استان کرمانشاه). جغرافیا و پایداری محیط، سال هشتم، شماره 27، صص 74-59.
خواجه شاهکوهی، علیرضا. و عبداله­زاده، غلامحسین. (1391). عوامل اثرگذار بر پایداری کشاورزی نمونه موردی: گندمکاران عضو تعاونی­های تولید روستایی استان گلستان. آمایش جغرافیایی فضا، سال دوم، شماره 4، صص 112-95.
رضائی، روح­اله. و صفا، لیلا. (1395). بررسی موانع توسعه بنگاه­های کوچک و متوسط اقتصادی زودبازده و کارآفرین کشاورزی در استان زنجان. تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، سال چهل و هفتم، شماره 1، صص 79-67.
رکن­الدین افتخاری، عبدالرضا. و عارف­نیا، خجست. (1389). راهبردهای توسعه آموزش توسعه پایدار در ایران. جغرافیا (فصلنامه علمی- پژوهشی انجمن جغرافیای ایران)، سال هشتم، شماره 25، صص 66-47.
زلیخائی سیار، لیلا.، نادری مهدیی، کریم. و موحدی، رضا. (1397). مدل عامل­های آموزشی و ترویجی مؤثر بر مدیریت پایدار آب کشاورزی از دیدگاه متخصصان آب استان همدان. پژوهش­های مدیریت آموزش کشاورزی، سال دهم، شماره 46، صص 32-16.
سرائی، سودابه. و افراخته، حسن. (1396). پایداری شالیزارهای گیلان و عوامل مؤثر بر آن (مورد: شهرستان رشت). پژوهش­های ترویج و آموزش کشاورزی، سال دهم، شماره 4، صص 68-57.
سیدیعقوبی، ناصر. و صدیقی، حسن. (1395). بررسی عوامل مؤثر بر پذیرش روش­های کشاورزی پایدار از دیدگاه گندمکاران (مورد مطالعه: روستاهای دهستان آجی چای شهرستان تبریز). تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، سال چهل و هفتم، شماره 1، 21-13.
شاه­پسند، محمدرضا. و سواری، مسلم. (1396). موانع مدیریت پایدار منابع آب کشاورزی جهت آموزش کشاورزان در مناطق روستایی (مطالعه­ای در حوزه سد قشلاق استان کردستان). فصلنامه آموزش محیط زیست و توسعه پایدار، سال پنجم، شماره 3، صص 104-91.
شایان، حمید.، تقلیلو، علی­اکبر. و خسروبیگی، رضا. (1391). تحلیل نقش مشارکت مردم در پایداری اقتصاد روستایی (مطالعه موردی دهستان ایجرود بالا، شهرستان ایجرود، استان زنجان). جغرافیا و توسعه­ی ناحیه­ای، سال دهم، شماره 19، صص 94-71.
شریفی، امید.، افضلی­گروه، امیر. و بابائی، مونا. (1398). شناسایی چالش­های توسعة کشاورزی پایدار در جنوب استان کرمان. جغرافیا و پایداری محیط، سال نهم، شماره 1، صص 106-91.
عادلی ساردوئی، محسن.، حیاتی، باب­اله.، ظریفیان، شاپور. و حسینی نسب، سید داود. (1390). عوامل مؤثر بر پایداری عملیات کشاورزی در شهرستان جیرفت (مطالعه موردی محصولات: پیاز، سیب­زمینی و گوجه فرنگی). اقتصاد و توسعه کشاورزی (علوم و صنایع کشاورزی)، سال بیست و پنجم، شماره 4، صص 468-459.
علوی­زاده، سید امیرمحمد. و کرمانی، مهدی. (1390). نقش آموزش در توسعه­ی فعالیت­های غیرزراعی مورد مطالعه: مناطق روستایی شهرستان سمیرم. برنامه­ریزی منطقه­ای، سال اول، شماره 4، صص 80-69.
علی­آبادی، وحید.، خیاطی، مهرناز. و صدیقی، حسن. (1395). نقش متغیرهای اجتماعی و اقتصادی بر دانش کشاورزی پایدار گندم­کار استان تهران. پژوهش­های مدیریت آموزش کشاورزی، سال هشتم، شماره 38، صص 121-112.
علی­یاری، ویدا.، شریف­زاده، مریم. و احمدوند، مصطفی. (1398). ارزیابی اثرات گردشگری بر نواحی روستایی هدف گردشگری بخش مرکزی شهرستان فیروزآباد با استفاده از مدل تحلیل عاملی. مطالعات مدیریت گردشگری، سال چهاردهم، شماره 45، صص 247-221.
غفاری، هادی.، یونسی، علی. و رفیعی، مجتبی. (1395). تحلیل نقش سرمایه­گذاری در آموزش جهت تحقق توسعه پایدار؛ با تأکید ویژه بر آموزش محیط زیست. آموزش محیط زیست و توسعه پایدار، سال پنجم، شماره 1، صص 100-79.
فاطمی، مهسا.، رضایی مقدم، کورش.، منفرد، نوذر. و مقدس فریمانی، شهرام. (1397). سازههای مؤثر بر تغییر رفتار کشاورزان به سمت کشاورزی ارگانیک (جامعه نمونه کشاورزان استان بوشهر). تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، سال چهل و نهم، شماره 4، صص 796-779.
کریمی، سعید. (1395). شایستگی‌های کارآفرینانه درآموزش کارآفرینی کشاورزی. کارآفرینی در کشاورزی، سال سوم، شماره 4، صص 69-55.
محمدی، فلوریا. (1396). موانع آموزشی و ترویجی به‌کارگیری کود ورمی کمپوست توسط کشاورزان (مطالعه موردی: شهرستان اسد آباد). آموزش محیط زیست و توسعه پایدار، سال ششم، شماره 1، صص 27-19.
محمدی، فلوریا.، فرج­الله حسینی، سید جمال. و میردامادی، سید مهدی. (1394). بررسی عوامل مؤثر بر پایداری اقتصادی در تولید محصولات گلخانه­ای استان تهران. اقتصاد کشاورزی و توسعه، سال بیست و سوم، شماره 90، صص 112-97.
مرادی، ژیلا.، میرک­زاده، علی­اصغر. و رستمی، فرحناز. (1397). شناسایی موانع توسعه کشاورزی از دیدگاه کشاورزان دهستان قراتوره. راهبردهای توسعه روستایی، سال پنجم، شماره 3، صص 327-311.
موحدی، رضا.، امیری باوندپور، نفیسه. و نادری مهدیی، کریم. (1395). عوامل مؤثر بر پایداری کشاورزی مزارع گندم در شهرستان کرمانشاه. جغرافیا و پایداری محیط، سال ششم، شماره 1، صص 111-97.
مهمی، زهرا. و محمدزاده، حسین. (1396). عوامل مؤثر بر توسعه پایدار در بخش کشاورزی استان خراسان شمالی. دو فصلنامه حقوق محیط زیست، سال دوم، شماره 1، صص 70-64.
نامدار، راضیه.، پزشکی­راد، غلامرضا. و صدیقی، حسن. (1396). کاربرد تئوری بنیانی در مطالعه رفتار پایدار زیست­محیطی کشاورزان؛ یک تحلیل اکتشافی. تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، سال چهل و هشتم، شماره 4، صص 609-597.
نبی­زاده، سیامک.، محبوبی محمدرضا. و عبدالله­زاده، غلامحسین. (1396). تحلیل عوامل مؤثر بر ناپایداری اراضی کشاورزی استان آذربایجان شرقی (مورد مطالعه: شهرستان ملکان). تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، سال چهل و هشتم، شماره 4، صص 619-611.
نظرزاده زارع، محسن.، درانی، کمال. و غلامعلی لواسانی، مسعود. (1390). بررسی موانع و مشکلات دوره­های آموزشی ترویج کشاورزی از دیدگاه کشاورزان شرکت کننده در دوره­های ترویج شهرستان دزفول. پژوهش در برنامه­ریزی درسی، سال هشتم، شماره (28و29)، صص 13-1.
نظم­فر، حسین. و پادروندی، بهزاد. (1392). بررسی و تحلیل سطح برخورداری شهرستان­های استان چهارمحال و بختیاری از شاخص­های توسعه با استفاده از مدل تاپسیس فازی. پژوهش و برنامه­ریزی شهری، سال چهارم، شماره 14، صص 122-103.
ویسی، هادی.، کامبوزیا، جعفر.، زارع، جعفر.، زارع، مجتبی. و حقیقی، مسعود. (1395). تبیین سازوکار و راهبردهای مناسب برای دستیابی به کشاورزی پایدار. تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، سال چهل و هفتم، شماره 2، صص 440-427.
یزدان­پناه، مسعود. و رحیمی فیض­آباد، فاطمه. (1398). دلایل عدم موفقیت ترویج کشاورزی با استفاده از تئوری بنیانی (مورد مطالعه: جهاد کشاورزی استان لرستان). تحقیقات اقتصاد و توسعه کشاورزی ایران، سال پنجاهم، شماره 3، صص 575-549.
Afrakhteh, H., Hajipour, M., Gourzin, M. & Nejati, B. (2013). The situation of sustainable agricultural development in Iran development plans case: Five-year plans after the revolution. The Macro and Strategic Policies. 1(1), 43-62.
Ashraf, S., Yousaf Hassan, Z., Ashraf, I., Hassan, G. & Raza, H. (2019). Prospects of agricultural education in Pakistan-options and challenges: Agriculture education in Pakistan. : Handbook of Research on Rural Sociology and Community Mobilization for Sustainable Growth. 1-15.
Atama, G.C. (2012). Girl-child education: A challenge for sustainable development in Nigeria. Mediterranean Journal of Social Sciences, 3(14), 111-117.
Barman, U. (2013). Adjusting farmers’ training for sustainable agricultural development: Need for facilitation. J. Acad. Indus. Res. 1(9), 525-529.
Björklund, J. C. 2018. Barriers to sustainable business model innovation in Swedish agriculture. Journal of Entrepreneurship, Management and Innovation, 14(1): 65–90.
Dadras M. D., Ghanaat N., Ranji A. & Mohammadi S. B. (2012). Ranking effective factors of training in basis of sustainable agriculture promotion using TOPSIS method. Life Science Journal, 9(4), 886-890.
Edson Leite, A., De Castro, R., Chiappetta Jabbour, Ch.J., Batalha, M.O. & Govindan, K. (2014). Agricultural production and sustainable development in a Brazilian region (Southwest, São Paulo State): motivations and barriers to adopting sustainable and ecologically friendly practices, Journal International Journal of Sustainable Development & World Ecology, 21(5), 422-429.
Fazio, R.A., Farm, S., Georgia, C., Rodriguez Baide, J.M. & Molnar, J.J. (2007). Barriers to the adoption of sustainable agricultural practices: Working Farmer and Change Agent Perspectives. Sustainable Agricultural Practices, 5, 1-227.
Hamza Alhaji, I. (2008). Revitalizing technical and vocational education training for poverty eradication and sustainable development through agricultural education. African Research Review, 2 (1), 152-161.
Haruna, M. L. & Liman, B.M. (2015). Challenges facing educating Nigerian child in rural areas: Implications for national development. Proceedings of the 3rd Global Summit on Education GSE 2015, 9-10 March 2015, Kuala Lumpur, Malaysia: 262-270.
Hosseini, J. & Ajoudani, Z. (2011). Examining the barriers in adopting organic agriculture in Iran. Advances in Environmental Biology, 5(6), 1311-1315.
Janhonen-Abruquah, H., Topp, J. & Posti-Ahokas, H. (2018). Educating professionals for sustainable futures. Sustainability, 10, 592, 1-12.
Kata, R. & Kusz, D. (2015). Barriers to the implementation of instruments assisting sustainable development of agriculture. Scientific Papers Series Management, Economic Engineering in Agriculture and Rural Development, 15(1), 239-248.
Kheiri, Sh. (2015). Identifying the barriers of sustainable agriculture adoption by wheat farmers in Takestan, Iran. International Journal of Agricultural Management and Development, 5(3), 159-168.
Msemo, E., Sayi, S. & Kazuzuru, B. (2018). Barriers to adoption of sustainable agriculture practices among farmers in Tanzania, case study of Mbarali district. World Wide Journal of Multidisciplinary Research and Development, 4(6), 170-174.
Rodriguez, J.M., John Molnar, J., Fazio, R.A., Sydnor, E. & Lowe, M.J. (2008). Barriers to adoption of sustainable agriculture practices: Change agent perspectives. Renewable Agriculture and Food Systems: 24(1), 60–71.
Sadeghi Z., Mohtashami R., Miri A. & Sadeghi S. (2010). Creativity in higher education A basic step to stable development. Education Strategies in Medical Sciences, 3(1), 23-28.
Saleem, S. & Edris Raouf. (2011). Sustainable agricultural development and the challenges facing agricultural education in Afghanistan. Journal of Developments in Sustainable Agriculture 6, 45-49.
Samian, M., Nadery Mahdei, K., Saadi, H., Ansari, E., Asadi, M. & Mardani, Y. (2012). Educational, social, economical barriers of organic agriculture implementation. Research and Technology in Extension and Education Systems, 2(4), 165-170.
Sseguya, H., Bekunda, M., Muthoni, F., Flavian, F. & Masigo, J. (2018). Training Transfer for Sustainable Agricultural Intensification in Tanzania: Critical Considerations for Scaling-up. Sustainable Agricultural Intensification, 20, 661-671.
Yaghoubi, J. (2010). Study barriers to entrepreneurship promotion in agriculture higher Education. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 1901–1905.