نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• حیدر سوادی پور ¹
• سید محمد جواد سبحانی ²
• مسعود برادران ³

¹ دانشجوی کارشناسی ارشد رشته ترویج و آموزش کشاورزی پایدار، گرایش نوآوری و کارآفرینی کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی

² استادیار گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده مهندسی زراعی و عمران روستایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران

³ استاد گروه ترویج و آموزش کشاورزی، دانشکده مهندسی زراعی و عمران روستایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران.

چکیده

با وجود اهمیت کشاورزی در تأمین امنیت غذایی و توسعه پایدار، نگرانی شایانی در پرورش نگرش کارآفرینانه در میان نسل جوان فعال در این بخش، به ویژه در مناطقی با شرایط اقتصادی-اجتماعی خاص مانند استان خوزستان، وجود دارد. به همین سبب در این پژوهش علی-ارتباطی با دیدمان دیدمان آمیخته، به بررسی روابط بین مهارت‌های فردی (جامعه‌پذیری، برنامه‌ریزی، رهبری، نوآوری و ریسک‌پذیری)، خودکارآمدی، محیط یادگیری و تمایل به کارآفرینی هنرجویان هنرستان‌های کشاورزی استان خوزستان در سال تحصیلی 4-1403 اقدام شد. جامعه آماری مورد مطالعه شامل 2476 هنرجو از 13 هنرستان کشاورزی در شهرستان‌های استان بودند که بر اساس فرمول کوکران شمار 385 تن به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه‌ای با مقیاس لیکرت پنج‌سطحی بود که روایی شکلی آن با نظرخواهی از متخصصان حوزه ترویج و آموزش کشاورزی، روایی همگرا با محاسبه بارهای عاملی و شاخص میانگین واریانس استخراج‌شده (638/0–502/0=AVE) و سپس روایی واگرا با دو روش فورنل-لارکر و شاخص روایی یگانه-دوگانه تایید گردید. پایایی پرسشنامه نیز با روش‌های پایایی ترکیبی (896/0–830/0=CR) و ضریب تتای ترتیبی (868/0–716/0=Ɵ) در محدوده‌های مطلوب برآورد شد. داده‌های جمع‌آوری‌شده با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون‌ غیرپارامتری کروسکال والیس و مدل‌بندی معادله‌های ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی، در نرم‌افزارهای SPSS و SmartPLS پردازش و تحلیل گردیدند. یافته‌های مدل‌بندی معادله‌هـای سـاختاری نشـان دادنـد که تمامی مهارت‌های فردی تأثیر مثبت و معنی‌داری بر خودکارآمدی دارند (248/0–123/0=β). همچنین، خودکارآمدی (264/0=β) و محیط یادگیری (576/0=β) به‌طور معنی‌داری بر تمایل به کارآفرینی تأثیرگذار بودند. با این حال، اثر مستقیم محیط یادگیری بر خودکارآمدی معنی‌دار نبود. نتایج نشان می‌دهد که تمایل به کارآفرینی در هنرجویان کشاورزی حاصل تعامل پیچیده‌ای بین عوامل فردی و محیطی است. به منظور ترویج کارآفرینی، پیشنهاد می‌شود سیاست‌گذاران آموزشی برنامه‌های مبتنی بر تجربه را در هنرستان‌ها تقویت کنند و واحد تخصصی کارآفرینی با همکاری بخش خصوصی ایجاد شود.

کلیدواژه‌ها

• جامعه‌پذیری
• نظریه بندورا
• ریسک‌پذیری
• نوآوری
• برنامه‌ریزی

موضوعات

• آموزش کشاورزی

عنوان مقاله [English]

The Impact of Individual Skills, Self-Efficacy and Learning Environment on Entrepreneurial Intention among Students of Agricultural Vocational Schools in Khuzestan Province

نویسندگان [English]

• Heydar Sawadi Poor ¹
• Seyed Mohammad Javad Sobhani ²
• Masoud Baradaran ³

¹ MSc Student in Agricultural Extension and Education (Agricultural Innovation and Entrepreneurship), Agricultural Sciences and Natural Resources University of Khuzestan, Mollasani, Iran

² Assistant Professor, Department of Agricultural Extension and Education, Faculty of Agricultural Engineering and Rural Development, Agricultural Sciences and Natural Resources University of Khuzestan, Mollasani, Iran

³ Professor, Department of Agricultural Extension and Education, Faculty of Agricultural Engineering and Rural Development, Agricultural Sciences and Natural Resources University of Khuzestan, Mollasani, Iran.

چکیده [English]

Despite the critical importance of agriculture in ensuring food security and sustainable development, there is significant concern regarding the cultivation of an entrepreneurial mindset among the young generation engaged in this sector—particularly in regions characterized by unique socio-economic conditions, such as Khuzestan Province. Accordingly, this causal-correlational study, employing a mixed-methods research design, investigates the relationships among individual skills; self-efficacy; learning environment, and entrepreneurial intention among students of agricultural vocational high schools in Khuzestan Province during the 2024–2025 academic year. The statistical population comprised 2,476 students from 13 agricultural vocational schools across the province’s counties; using Cochran’s formula, a sample of 385 students was selected via cluster sampling. The research instrument was a five-point Likert-scale questionnaire. Its face validity was confirmed through expert consultation with specialists in agricultural extension and education. Convergent validity was established by calculating factor loadings and Average Variance Extracted, while discriminant validity was verified using both the Fornell-Larcker criterion and the HTMT index. Reliability was assessed using Composite Reliability and Ordinal Theta coefficient, both yielding acceptable values. Collected data were processed and analyzed using descriptive statistics, the non-parametric Kruskal-Wallis test, and PLS-SEM in SPSS and SmartPLS software. SEM results revealed that all individual skills exert a positive and statistically significant effect on self-efficacy. Furthermore, both self-efficacy and the learning environment significantly influenced entrepreneurial intention. However, the direct effect of the learning environment on self-efficacy was not statistically significant. Findings indicate that entrepreneurial intention among agricultural students stems from a complex interplay between individual and environmental factors.

کلیدواژه‌ها [English]

• Sociability, Bandura'
• s theory, Risk-Taking, Innovation, Planning